دانشجويان سوسياليست

بيانيه دانشجويان سوسياليست پلی تکنيک در محکوميت دفن شهدا در دانشگاه

شورای فرهنگی دانشگاه پلی تکنيک روز يکشنبه در اطلاعيه ای از دفن شهدای گمنام در دانشگاه به درخواست اساتيد! و دانشجويان! خبر داد. اين شورا پيش از اين در راستای تحقق اهداف انقلاب فرهنگی و پادگانی کردن فضای دانشگاه، اقدام به تعطيلی کانون های فرهنگی هنری نمود. تبعيض جنسيتی، تعليق و اخراج دانشجويان، توقيف نشريات و سرکوب تشکل های دانشجویی، اختصاص سهميه 40 درصدی به بسيجيان و ... حلقه های زنجير «انقلاب فرهنگی» هستند تا دانشگاه را به «کارخانه انسان سازی» بدل نمايند. دستگيری مجيد توکلی، اسماعيل سلمانپور، حسين ترکاشوند و کوروش دانشيار 4 فعال دانشجويی پلی تکنيک و احضار بيش از 15 دانشجو به کميته سرکوب در روز های اخير بی شک مقدمه اي برای اجرای پروژه دفن شهدا است. پروژه ای که تاکنون به دليل مخالفت های گسترده دانشجويان امکان تحقق نيافته است.

هدف از دفن شهدا در دانشگاه از سوی متوليان امر «ترويج فرهنگ شهادت» عنوان شده است. اين دروغی بيش نيست. رژيمی که رييس دولتش از آوردن پول نفت بر سر سفره مردم و ساده زيستن مسئولان سخن گفته بود، پس از پیروزی در انتخابات، منکر وعده خود گرديد و پاسداری ميلياردر را در مسند وزارت کشور نشاند. نمايندگان انتخابی مجلس فرمايشی اين رژيم، کمک هزينه اي 100 میليونی برای رفاه حال خود تصويب کردند. اينک رژيمی که دزدی و دروغ و فريبکاری در تار و پود آن ريشه دوانده، مدعی ترويج فرهنگ «ايثار و شهادت» است!

«شهدای گمنام» قربانيان جنگی هشت ساله اند. جنگی که به نام دفاع از آب و خاک و آزادی ميهن آغاز شد، در راستای تحقق اهداف ايدئولوژيک رهبران جمهوری اسلامی سال ها ادامه يافت تا هزاران انسان جان خود را در راه «صدور انقلاب» فدا کنند. تداوم جنگ به حاکميت اين امکان را داد تا نيروهای انقلابی مخالف خود را سرکوب کند و فضای پادگانی را در جامعه حکمفرما سازد. در پايان جنگ، رژيم مخالفان زندانی خود را نيز قتل عام کرد تا نهايت بهره را از جنگ برده باشد!

در شرايط کنونی، حاکميتی که از حل مشکلات اقتصادی و تأمين معيشت مردم ناتوان است و با فشار فزاينده مطالبات و اعتراضات کارگران، معلمان، زنان و دانشجويان رو به رو است، به بازتوليد ايدئولوژی حاکم در سال های جنگ روی آورده است تا از يک سو بر ناکارآمدی های خود سرپوش گذارد و از سوی ديگر ناراضيان و معترضان را سرکوب کند. در راستای اجرای چنين سياستی است که قصد حاکميت از دفن شهدا در دانشگاه روشن می گردد. انسان هايی که زندگيشان فدای تحقق آرمان های سردمداران رژيم شد، اينک جسدشان ابزار دست ارتجاع گشته است تا در پناه آن بر بحران مشروعيت خود فايق آيد و اهداف غير انسانی خود را پيش برد. اين چيزی جز فاحشگی سياسی ارتجاع حاکم نيست. چنين است که خاوران، مدفن مخالفان سياسی رژيم، به بوستان تبديل می شود و دانشگاه به گورستان!

اما دانشگاه همچنان سنگر آزادی است. بی شک ايستادگی و مقاومت دانشجويان در برابر خواست ارتجاع در اجرای پروژه دفن شهدای گمنام در دانشگاه، پيروزی دانشجويان و شکست ارتجاع را رقم خواهد زد.
آری دانشگاه سنگر آزادی و برابری است و گورستان ارتجاع.