بار دیگر 16 آذر یادمان سرکوب جنبش دانشجویی، خود تداعی گر این سرکوب شد. دستگیری حداقل 30 نفر از دانشجویان دانشگاه های مختلف و از بین آن 3 دانشجوی پلی تکنیکی رخدادی بی سابقه در تاریخ جنبش دانشجویی از سال 78 تاکنون است.هیچگاه حاکمیت زور و استبداد در مقابل اعتراضات و جنبش دانشجویی اینچنین هراسناک و تندخو نبوده است .چرا که اینبار دانشجویان سوسیالیست در باشکوه ترین گردهمایی خود به مناسبت بزرگداشت سمبل مبارزات دانشجویی در روز 16 آذر در دانشگاه تهران و در قتلگاه 3 دانشجوی دانشکده ی فنی دانشگاه تهران گرد هم آمده بودند تا آزادی و برابری را فریاد کنند. تنها همین کافی بود تا نیروهای به اصطلاح امنیتی در اقدامی بی سابقه به دستگیری و برخورد خشونت بار با ایشان بپردازند.خصوصاْ که اینبار حضور واقعی دانشجویان حول این تجمع و مطالبات رادیکال و بنیادی آنان را می دیدند.می دیدند که دیگر از جنبش دانشجویی بوی مسامحه و معامله ، بوی گند قدرت طلبی و خود فروشی نمی آید.خصوصاْ که اینبار برای اولین بار پس از سال ها با مبارزه ی اصیل و مطالبات واقعی آنان مواجه شده اند.
بی تفاوتی رسانه های به اصطلاح اپوزیسیون نسبت به این برخوردها نیز از بی شرمانه ترین جنبه های این واقعه بود. رسانه های وابسته به دفتر تحکیم و انجمن های اسلامی و مدعیان اصلاحات از یک سو و رسانه های خارج از کشور و در راس آنها VOA که پیش از این یک اعتصاب غذا یا یک احضار به کمیته انضباطی را در بوق و کرنا می کردند از سوی دیگر ، اینبار در قبال زندانی شدن بیش از 30 دانشجو آنهم در فاصله ی چند روز و سرکوب مبارزات دانشجویان سوسیالیست با بی تفاوتی هر چه تمام تر برخورد کردند و تنها در اخباری کوتاه بدون ذکر اسامی دانشجویان چپ ،از این واقعه خبر دادند.البته این برخورد سرد سردمداران تحکیم هیچ ارتباطی با بدنه ی جنبش دانشجویی که با نگرانی پیگیر سرنوشت هم کلاسی های خود هستند ندارد و شاید همین حساسیت و آگاهی بدنه ی جنبش دانشجویی باعث و توجیه کننده اشاره ی کوتاه دوستان تحکیمی به "طیف چپ " و "حمایت از همه! دانشجویان در بند " باشد . این در حالیست که دانشجویان سوسیالیست کوچکترین برخورد با هر دانشجو و دارای هر تفکری را انعکاس داده ، در مقابل آن اعلام موضع کرده و اعتراض خود را به هر طریق اعلام نموده اند. آری بار دیگر 16 آذر همگان را آگاه کرد و در عرصه یک مبارزه واقعی ، مبارزان راستین آزادی را از مدعیان دروغین آن تمییز داد. مبارزه ی که در 16 آذر 1332 با به خاک و خون کشیده شدن دو دانشجوی سوسیالیست و یک دانشجوی ملی گرا پایان نپذیرفت امروز در 16 آذر 1386 نیز با دستگیر شدن بیش از 32 دانشجوی سوسیالیست و زندانی و شکنجه شدن آنها به پایان نخواهد رسید. آنچه باقی مانده است و باقی خواهد ماند فریاد رهایی بخش کسانی است که جنبش دانشجویی و دیگر جنبش های اجتماعی را، بازاری دیگر برای خویش نمی دانند و تنها به نام انسان و ازادی می جنگند.
زنده باد آزادی و برابری
دانشجویان سوسیالیست پلی تکنیک
RSS Feed (xml)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر