خانواده‌های مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری سه دانشجوی دانشگاه امیرکبیر که با وجود تودیع وثیقه ۸۰ میلیون تومانی همچنان مقام‌های مسئول از آزادی آنان سر باز می‌زنند، با نوشتن نامه‌ای به رییس قوه قضائیه، رعایت قانون را در خصوص فرزندانشان خواستار شدند.
متن نامه خانواده‌های مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری که از پیگیری‌های خود با وجود قول مساعد برخی از مسئولان ارشد قوه قضاییه برای آزادی این دانشجویان نا امید شده‌اند، به شرح زیر است:
به نام خدا
ریاست محترم قوه قضائیه
با سلام و احترام اعلام می‌دارد؛
اکنون بالغ بر یک سال است که فرزندان‌مان به جرمی که دادستان مدعی آن بوده و دادگاه آن را نپذیرفته در زندان بسر می‌برند. ما نمی‌دانیم این ظلم را به که گوییم و داد از که ستانیم.
در هنگام نوشتن هر نامه تمام فرهنگ و لغات در اختیار نویسنده است و ما نیز از این قاعده جدا نبودیم. با این تفاوت که شاید ما توان نوشتن و قدرت گفتن نداریم. اما به راستی در آستانه نوروز که قاعدتا همه مسوولین و کارگزاران در پی رضایت خالق و کارگشایی مخلوقند، نباید شما به عنوان سکاندار قوه قضائیه اندیشه‌ای بر این کار روا دارید؟
این رنجنامه خانواده‌هایی است که به‌رغم قانون‌شکنی‌های متعدد مهر سکوت بر لب داشته‌اند و سخن خویش فرو خوردند به این امید که شاید از رهگذار رعایت اصول و توجه به قانون اساسی و حق انسانی ایرانیانی که انتظار و توقع‌شان آن است که از حداقل حقوق شهروندی برخوردار شوند نسبت به آنان این چنین ظلم و بیداد روا نشود.
حضرت آیت‌اللـه، در شرایطی که زندانیان مواد مخدر و خطرناک را با وثیقه آزاد می‌کنند، چگونه می‌توان پذیرفت که با وجود اخذ وثیقه از این دانشجویان در حال تحصیل آنان را خلاص نمی‌دارند. حتما شما هم مثل ما معتقدید که قانون باید بدون تبعیض اجرا شود. اما آیا تاکنون پرس‌وجو کرده‌اید که چرا درخصوص این دانشجویان که قرار وثیقه صادر شده و وثیقه تودیع گشته و کارشناس آن را مکفی دانسته باز هم از اجرای قانون سر باز زده‌اند!
بیاییم به خاطر مسوولیت، به پاسخ وجدان، به احترام قانون، به نگرش انسانی، سوال کنیم که چرا دادگاه تجدیدنظر پرونده را پس از اخذ آخرین دفاع و ختم جلسه همچنان بی‌تصمیم نگه داشته است.
چرا مسوولین اجرایی زندان نسبت به اجرای تصمیم قضائی بی‌تفاوتند. ما امید کامل داریم اگر از سر عدالت و انصاف به این مواضع نگریسته شود و فارغ از هر نگرش غیرقضائی بر پرونده توجه نشود شما هم دستور آزادی این جوانان را در آستانه سال نو تایید خواهید داشت.
با تجدید احترام
خانواده‌های مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری
۲۵ اسفند ۱۳۸۶ن خواستار شدند.
به نام خدا
ریاست محترم قوه قضائیه
با سلام و احترام اعلام می‌دارد؛
اکنون بالغ بر یک سال است که فرزندان‌مان به جرمی که دادستان مدعی آن بوده و دادگاه آن را نپذیرفته در زندان بسر می‌برند. ما نمی‌دانیم این ظلم را به که گوییم و داد از که ستانیم.
در هنگام نوشتن هر نامه تمام فرهنگ و لغات در اختیار نویسنده است و ما نیز از این قاعده جدا نبودیم. با این تفاوت که شاید ما توان نوشتن و قدرت گفتن نداریم. اما به راستی در آستانه نوروز که قاعدتا همه مسوولین و کارگزاران در پی رضایت خالق و کارگشایی مخلوقند، نباید شما به عنوان سکاندار قوه قضائیه اندیشه‌ای بر این کار روا دارید؟
این رنجنامه خانواده‌هایی است که به‌رغم قانون‌شکنی‌های متعدد مهر سکوت بر لب داشته‌اند و سخن خویش فرو خوردند به این امید که شاید از رهگذار رعایت اصول و توجه به قانون اساسی و حق انسانی ایرانیانی که انتظار و توقع‌شان آن است که از حداقل حقوق شهروندی برخوردار شوند نسبت به آنان این چنین ظلم و بیداد روا نشود.
حضرت آیت‌اللـه، در شرایطی که زندانیان مواد مخدر و خطرناک را با وثیقه آزاد می‌کنند، چگونه می‌توان پذیرفت که با وجود اخذ وثیقه از این دانشجویان در حال تحصیل آنان را خلاص نمی‌دارند. حتما شما هم مثل ما معتقدید که قانون باید بدون تبعیض اجرا شود. اما آیا تاکنون پرس‌وجو کرده‌اید که چرا درخصوص این دانشجویان که قرار وثیقه صادر شده و وثیقه تودیع گشته و کارشناس آن را مکفی دانسته باز هم از اجرای قانون سر باز زده‌اند!
بیاییم به خاطر مسوولیت، به پاسخ وجدان، به احترام قانون، به نگرش انسانی، سوال کنیم که چرا دادگاه تجدیدنظر پرونده را پس از اخذ آخرین دفاع و ختم جلسه همچنان بی‌تصمیم نگه داشته است.
چرا مسوولین اجرایی زندان نسبت به اجرای تصمیم قضائی بی‌تفاوتند. ما امید کامل داریم اگر از سر عدالت و انصاف به این مواضع نگریسته شود و فارغ از هر نگرش غیرقضائی بر پرونده توجه نشود شما هم دستور آزادی این جوانان را در آستانه سال نو تایید خواهید داشت.
با تجدید احترام
خانواده‌های مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری
۲۵ اسفند ۱۳۸۶ن خواستار شدند.
RSS Feed (xml)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر