اعتراض شدید انجمن اسلامی امیرکبیر به گذشت ۶۰ روز از بازداشت علی عزیزی


در حالی بیش از دو ماه از بازداشت علی عزیزی، نائب دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه پلی تکنیک و عضو کنونی شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت، می گذرد که دیری است نقاب از چهره سیاه داعیه داران مهرورزی و عدالت دگر برافتاده است. کسانی که با نیرنگ و ریا و چپاول آرای مردم، بر صدر مصطبه برنشسته، تحریف واژگان راستین و قلب معنای حقیقت می نمایند.
در جامعه ای که منتقدان و مصلحان اجتماعی، قشر آگاه و نخبه توانایی بیان نظرات و انتقادات خویش را نداشته باشند و کوچکترین اعتراض با حبس و شکنجه پاسخ داده می شود چگونه می توان انتظار بهبودی و توسعه را داشت؟
زندان اوین با دیوار هایی از شرم و آزرم سال هاست که به میزبانی شیر آهن کوه مردانی چون علی عزیزی می رود. مردان بزرگی که تنها سلاحشان قلم و اندیشه است. ۲ ماه زندان در جایی پر از نفرت و کینه جایگاه مردی است که تنها جرمش مبارزه در راه ایمان و آرمان بزرگش، آزادی، است. اعتراض به اعمال غیرقانونی و مدیریت ناکارآمد دانشگاه امیرکبیر که گویا پادگانی نظامی در دانشگاه مستقر نموده است.علی عزیزی در حالی هم چنان در زندان به سر می برد که چندی است بازجویی از وی به پایان رسیده است و تداوم بازداشت وی برای بیش از ۲ ماه به مثابه تمام اعمال غیر قانونی است که در سال های اخیر شاهد بوده ایم.جامعه ی پلی تکنیک علاوه بر علی عزیزی تنی چند دیگر از فرزندان آزاده خویش را در بند می بیند. قریب به ۱ ماه از بازداشت محسن غمین و علی سالم می گذرد که در طی این مدت تنها چند تماس کوتاه تلفنی با خانواده خویش داشته اند.از سوی دیگر سه اهورایی در بند، مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری، با توجه به رای دادگاه مبنی بر برائت از چاپ نشریات موهن و نیز صدور قرار وثیقه همچنان در اقدامی کاملا غیرقانونی در زندان بسر می برند.جنبش دانشجویی ایران، عناوین معاند و برانداز را در حالی از سوی حاکمان بر دوش خود می کشد که به دلیل دور ماندن از منابع قدرت و ثروت همچنان خلوص نیت و رفتار خویش را حفظ کرده و در برابر هر گونه جور، فریاد آزادی خواهی و عدالت طلبی سر می دهد.انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) خواستار آزادی بی قید و شرط علی عزیزی با توجه به اتمام زمان بازداشت موقت وی است و بار دیگر اعتراض شدید خود را نسبت به برخوردهای قهرآمیز حکومت با منتقدان بویژه دانشجویان بیان می کند و خواستار آزادی تمامی دانشجویان و فعالین سیاسی دربند و مهیا ساختن فضای مناسب جهت بیان تمامی عقاید و دیدگاه ها می باشد.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

با درود به عزیزان دانشجو ، لینک شدید .
وقتی پدر روزبه می گوید - من هم می گویم دانشگاه پادگان نیست ، من هم می گویم آزادی برابری - ما چه داریم بگوئیم بجز همصدایی و حمایت نا قابلمان ! وقتی در و دیوار داروخانه بابک در شیراز ، توسط ُاین دو پدر و مادرشجاع و آزاده ، پر از نام دانشجویان زندانی و اطلاعیه و عکس فرزند زندانیشان می شود ،آنهم در آن جو حاکم ، ما شرمنده ایم که چه بگوئیم و چه کنیم ، آنهم در این ساحل امن ، جز همصدایی و حمایت نا قابلمان ! ( قسمتی از مطلبی جدید در وبلاگ )