هانس گرت پوترینگ رییس پارلمان اتحادیه اروپا روز دوشنبه، خواهان آزادی دانشجویان زندانی در ایران شد.بنا به گفته آقای پوترینگ، خانواده های این دانشجویان اسامی فرزندانشان را در اختیار اتحادیه اروپا قرار داده اند.
آقای پوترینگ در حالی به بازداشت گسترده دانشجویان واکنش نشان داده است که هفته گذشته هیات یازده نفره ای از اعضای پارلمان اروپا به سرپرستی انگلیکا بر، عضو حزب سبزها در پارلمان اروپا، با خانواده دانشجویانی که از آن ها با عنوان دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب نام برده شده دیدار کرد.
میزبانی هیات اروپایی را محمود محمدی، رییس کمیته روابط خارجی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، بر عهده داشت.
آقای محمدی که تحصیل کرده ایتالیا است پیش از نمایندگی مجلس شورای اسلامی برای مدت زمانی سفیر جمهوری اسلامی در تونس و ایتالیا بود او همچنین در زمان علی اکبر ولایتی وزیر خارجه وقت سخنگویی این وزارتخانه را برعهده داشت، محمود محمدی در گفت و گو با رادیو فردا به بیان دیدگاه رسمی جمهوری اسلامی درباره بازداشت این گروه از دانشجویان ومسایل جانبی آن پرداخته است:
رادیو فردا: ماجرای بازداشت گسترده دانشجویان از کجا شروع شد وشما در چه مرحله ای وارد این ماجرا شدید؟
محمود محمدی: شانزده آذر روز دانشجو است. امسال هم دانشجویان در طرح دیدگاه ها و تجمعی که داشتند ظاهرا چون مجوزی نداشتند و در تجمع هم یکسری درگیری ها و برخورد خشونت آمیزی بین خودشان اتفاق افتاده بود چند تن از دانشجویان بازداشت شده بودند منتها چند تن از خانواده دانشجویان در سفری که هیات پارلمانی اروپا به تهران داشتند و من هم میزبان این هیات بودم با این هیات مساله خود را مطرح کردند.
در دیدار با خانم «بر»، وی مسئله دانشجویان را با من مطرح کرد و من مسئله دانشجویان را پی گیری کردم .آنچه که مهم است اینکه هر کدام از دانشجویان ممکن است وضعیت متفاوتی داشته باشند و طبعا وقتی بدون مجوز ازدحام و تجمع می کنند و بعضا هم در آن تجمع درگیری و اختلاف بین خود دانشجویان اتفاق می افتد لازم است که مسئولان دستگاه های مختلف قوه قضاییه به این مساله رسیدگی کند.
خانم «بر» در گفت و گو با رسانه ای بین المللی به نقل از خانواده یکی از دانشجویا ن بازداشت شده عنوان کرده است که مقام های امنیتی به این خانواده گفته اند نباید با هیچ کس در خارج از ایران تماس بگیرند. ومطبوعات هم نباید در جریان این ماجرا قرار بگیرند در دیداری که شما با خانواده این دانشجویان داشتید این مسایل هم مطرح شد؟
خانواده چند تن از دانشجویان این سئوال را مطرح کردند، شما وقتی یک اعتراض دارید می توانید به نمایندگانتان در مجلس شورای اسلامی مراجعه بکنید و نمایندگان هم پی گیر مساله خواهند بود و آنها هم ابراز بی اطلاعی می کردند نسبت به اینکه ما این آگاهی را نداشتیم و به همین دلیل نمی دانستیم کجا باید دنبال مساله باشیم اما نکته ای که بعضی از خانواده ها مطرح می کردند این بود که تذکراتی بعضا در هنگام حالا یا دستگیریشان یا بعد از دستگیری به این ها داده شده که شما بدانید در حال بررسی هستیم و ضرورتی ندارد که خیلی نگران باشید و به این در و آن در بزنید و این معنای تهدید ندارد آن هم تهدید خانواده ها.
با این حال در نظر داشته باشید که هنوز امار دقیقی از تعداد دانشجویان بازداشت شده در دست نیست و در سایت ها و وبلاگ ها گزارش های ضد و نقیضی در این باره منتشر شده است و حتی اعلام شده که این دانشجویان تحت فشار و شکنجه قرار دارند، شما گزارشی در این باره دریافت کرده اید؟
بین سی تا سی وچهار نفرخانواده ها مطرح کرده اند. اما در رابطه با آزار و اذیت من تردید دارم که بعد از دستگیری مورد آزار و اذیت قرار بگیرند ممکن است در بازجویی هایی که از این ها انجام شده حالت تندی در کلام بوده اما تهدید به معنای شکنجه و غیره به هیچ عنوان، چون هم به لحاظ اعتقادی و به هم به لحاظ قانونی هر نوع شکنجه مردود است و ما به عنوان نمایندگانی که در کمیسیون امنیت ملی ناظر بر دستگاه های اجرایی هستیم مسایل را دقیقا بررسی می کنیم.
آقای محمدی شما گفتید که این تجمع غیر قانونی بوده آیا برای تجمع در داخل دانشگاه و آن هم برای شانزدهم آذر روز دانشجو در ایران نیازی به دریافت مجوز رسمی وجود دارد.آن هم در شرایطی که تعدادی از این دانشجویان پیش از برگزاری تجمع در خیابان،محل کار و یا محل سکونتشان بازداشت شده اند؟
اگر تجمعی قرار است برگزار شود مسئولین آن گردهمایی به لحاظ شخصیت حقیقی و حقوقی که حالا مربوط به چه صنف یا نهاد دانشجویی هستند مشخص است،اما وقتی که شرایط به گونه ای پیش می آید که هم غیر دانشجویان وارد دانشگاه می شوند و هم دانشجویان چنین شرایطی را از قبل مشخص نکرده باشند که در چارچوب قانون بخواهند تجمع یا ازدحام داشته باشند خب طبیعی است که این مشکل اتفاق می افتد اما خب هستند عناصری در میان دانشجویان که بخواهند تحریکاتی را انجام دهند و فکر کنند که این تحریکات اتفاق افتاده ودرگیری هم رخ داده اما آن ها شناسایی نمی شوند خب ممکن است که بعد از اینکه شناسایی شدند خارج از دانشگاه یا منزلشان هم مورد سئوال قرار بگیرند یا از ان ها خواست شود که به مراجع قانونی مراجعه بکنند و بررسی شود. همان طور که می دانید.
برخی از این دانشجویان و خانواده هایشان و کسانی که به هر صورت فعالیت های اجتماعی و سیاسی انجام می دهند با رسانه های فارسی زبان خارج از کشور گفت و گو می کنند آیا در قوانین جمهوری اسلامی منعی برای گفت و گو با این رسانه ها از جمله رادیو فردا وجود دارد؟
البته این ممکن است منع قانونی نباشد، اما طبعا یک منع اخلاقی و روحی است.به هر حال ما با رادیوها یا با رسانه هایی که توسط کشور هایی که خصومت آن ها با جمهوری اسلامی ایران بر ما روشن شده گفت و گو و مصاحبه نمی کنیم.
اما این آزادی هم در کشور ما هست که منع و محدودیت جدی برای شهروندانمان نیست که حالا اگر رسانه ای هم تماس گرفت با آن گفت و گو کنند،هم تماس خانواده های دانشجویان با هیات اروپایی و هم گفت و گوی آن ها با رسانه های خارجی نشانه همین آزادی و همین دموکراسی در کشور است که این گفت و گوها را انجام می دهند و این به این معنا نیست که ما گوش شنوا نداریم برای شنیدن مشکل خانواده دانشجوها اما این به معنای این ازادی است که ان ها هم می توانند با ما صحبت کنند و هم دیگران.
محمد ضرغامی
رادیو فردا
RSS Feed (xml)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر