مردم شريف و آزاده !
بيست و هشت سال پيش، در چنين روزهايي، در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰، سعيد سلطانپور، شاعر، نمايش‌نامه‌نويس، منتقد، كارگردان تئاتر و عضو هيئت دبيران كانون نويسندگان ايران كه در رژيم گذشته نيز بارها زنداني شده بود، پس از تحمل شكنجه‌هاي سنگين، همراه با ۱۴ تن ديگر به جوخه اعدام سپرده شد. اما سعيد فقط يك شاعر، نويسنده يا نمايشگر ساده نبود. شايد به جرأت بتوان گفت كه او جلوه‌گاه تمامي ويژگي‌هاي برجسته‌يي بود كه در هر عصر، تنها در تني چند از روشنفكران به نمود در مي‌آيد؛ روشنفكري متعهد، انترناليست، فروتن در برابر مردم و خروشان در مقابل قدرت ستم‌بارگان؛ نويسنده و شاعري كه التزام‌اش به آزادي و برابري، حقيقت و همه ارزش‌هاي انساني و پاك، تا دم مرگ با او بود. شك نداريم كه شاملو‌ها، پوينده‌ها، مختاري‌ها و.... در فضايي دم زدند و باليدند كه سلطانپور و سلطانپورها به وجود آورده بودند؛ با سنتي رشد كردند كه در آن نوشتن و گفتن جدا از انسان و سرنوشت و آينده‌ي او معنايي ندارد.
كانون نويسندگان ايران در بيست و هشتمين سالگرد اعدام تبهكارانه‌ي سعيد سلطانپور هم‌چنان بر خواسته‌ي بر حقِ هميشگيِ خود پا مي‌فشارد كه پرونده‌هاي كشتارهاي دهه ۱۳۶۰ و از جمله پرونده سعيد سلطانپور را بگشايند.
آرزوي ما اين است كه شرايطي فراهم آيد كه بتوانيم بزرگداشتي شايسته‌ي اين روشنفكر آزاده و بزرگ برگزار كنيم، و از تشكل‌هايي كه در خارج كشور در تدارك مراسمي براي بزرگداشت ياد و خاطره سعيد سلطانپور و راه و روش اجتماعي او هستند قدرداني مي‌كنيم.
کانون نویسندگان ایران
RSS Feed (xml)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر